Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014
Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2014
Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2014
Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2014
Σάββατο 22 Φεβρουαρίου 2014
Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2014
Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2014
Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2014
Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2014
Σάββατο 15 Φεβρουαρίου 2014
Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2014
Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου 2014
Τρίτη 11 Φεβρουαρίου 2014
Απαγχονίστηκαν, για να τιμήσουν τη φανέλα τους ( της ομάδας «Πόντος» )
Απαγχονίστηκαν, για να τιμήσουν τη φανέλα τους
Στα όνειρα μου έρχεται συχνά η μακρινή φωνή της μάνας τρελής στους έρημους δρόμους και με ρωτάει με παράπονο αν κλαίνε ακόμα τα ματοπήγαδα.
Με ρωτάει για κάποιους πραγματικούς ήρωες του ποδοσφαίρου. Ήταν παιδιά της γης του Πόντου. Δεν έπαιξαν πότε σε μεγάλες οργανώσεις. Δε λατρεύτηκαν ποτέ ως θεοί από το αφιονισμένο πλήθος, δεν είδαν ποτέ τους οπαδούς να γεμίζουν πλατείες και να κλείνουν δρόμους για να εκδηλώσουν την εθνική υπερηφάνεια τους (τι χυδαίες που φαίνονται, ορισμένες φορές, οι λέξεις).
Οι ήρωες (αν ακόμα έχουν νόημα οι λέξεις) της ομάδας «Πόντος» ήταν καθηγητές, μαθητές και απόφοιτοι του κολεγίου Ανατολία της Μερζιφούντας.
Οι μαθητές αποφάσισαν να τιμήσουν τη φανέλα τους και γι αυτό, παρά την τρομοκρατία και τις απειλές των Κεμαλικών, αγωνίστηκαν με εμφάνιση που θυμίζει τη γαλανόλευκη (άσπρες και γαλάζιες ρίγες) και στη μέση το γράμμα Π. Αυτό θα αποτελέσει τη βασική κατηγορία των Κεμαλικών, οι οποίοι θα οδηγήσουν τους Έλληνες αθλητές στο «δικαστήριο» με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας (12 Φεβρουαρίου 1921) και τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου θα απαγχονιστούν στην Αμάσεια.
Η μάνα τρελή στους έρημους τους δρόμους με ρωτάει απεγνωσμένα αν μιλάνε για αυτούς τους ήρωες του ποδοσφαίρου και της πατρίδας στις δεκάδες τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές. Μήπως αναφέρουν ένα μονόστηλο οι δεκάδες αθλητικές εφημερίδες ή τους μνημονεύουν όλα εκείνα τα τέρατα της μνήμης, που θυμούνται ακόμα και το δευτερόλεπτο που σημειώθηκε κάποιο γκολ, σε κάποιον αγώνα, πριν τριάντα χρόνια (ήταν, βλέπετε, πολύ σοβαρό γεγονός για τη μετέπειτα ζωή τους). Μήπως κάποια κινηματογραφική ταινία; κάποιο βιβλίο; ή έστω κάποιο τραγουδάκι τους αναφέρει;
Κατεβάζω ντροπιασμένος το κεφάλι μου.
Μου λέει και μου ξαναλέει τα ονόματα, μήπως και τα έχω ακούσει σε κάποια ιαχή των φιλάθλων
- Γ. Θεοχαρίδης,
- Χ. Γεωργίου,
- Α. Συμεών,
- Α. Παυλίδης,
- Σ. Ανανιάδης
Κατεβάζω ακόμα πιο ντροπιασμένος το κεφάλι μου.
Τότε εκείνη ανεβάζει το τόνο της φωνή της και ωρύεται: «Τι ηρωικότερο έχει να επιδείξει το Ελληνικό και το παγκόσμιο ποδόσφαιρο απ’ αυτούς τους ήρωες; Καλά οι ξένοι, αλλά τι θα πείραζε, όλες τις ελληνικές ομάδες, να αγωνιστούν για μία μόνο αγωνιστική, με ένα περιβραχιόνιο με το γράμμα Π»;Κατεβάζω και άλλο το κεφάλι μου.
Κάθε 19 Μαΐου, ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ποντίων, θα ξανάρθει η μάνα τρελή στους έρημους τους δρόμους και με τον αλαφροΐσκιωτο τρόπο της θα με ξαναρωτήσει: «γιατί κλαιν τα ματοπήγαδα;» και ακόμα δεν έχω βρει απάντηση.
Στα όνειρα μου έρχεται συχνά η μακρινή φωνή της μάνας τρελής στους έρημους δρόμους και με ρωτάει με παράπονο αν κλαίνε ακόμα τα ματοπήγαδα.
Με ρωτάει για κάποιους πραγματικούς ήρωες του ποδοσφαίρου. Ήταν παιδιά της γης του Πόντου. Δεν έπαιξαν πότε σε μεγάλες οργανώσεις. Δε λατρεύτηκαν ποτέ ως θεοί από το αφιονισμένο πλήθος, δεν είδαν ποτέ τους οπαδούς να γεμίζουν πλατείες και να κλείνουν δρόμους για να εκδηλώσουν την εθνική υπερηφάνεια τους (τι χυδαίες που φαίνονται, ορισμένες φορές, οι λέξεις).
Οι ήρωες (αν ακόμα έχουν νόημα οι λέξεις) της ομάδας «Πόντος» ήταν καθηγητές, μαθητές και απόφοιτοι του κολεγίου Ανατολία της Μερζιφούντας.
Οι μαθητές αποφάσισαν να τιμήσουν τη φανέλα τους και γι αυτό, παρά την τρομοκρατία και τις απειλές των Κεμαλικών, αγωνίστηκαν με εμφάνιση που θυμίζει τη γαλανόλευκη (άσπρες και γαλάζιες ρίγες) και στη μέση το γράμμα Π. Αυτό θα αποτελέσει τη βασική κατηγορία των Κεμαλικών, οι οποίοι θα οδηγήσουν τους Έλληνες αθλητές στο «δικαστήριο» με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας (12 Φεβρουαρίου 1921) και τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου θα απαγχονιστούν στην Αμάσεια.
Η μάνα τρελή στους έρημους τους δρόμους με ρωτάει απεγνωσμένα αν μιλάνε για αυτούς τους ήρωες του ποδοσφαίρου και της πατρίδας στις δεκάδες τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές. Μήπως αναφέρουν ένα μονόστηλο οι δεκάδες αθλητικές εφημερίδες ή τους μνημονεύουν όλα εκείνα τα τέρατα της μνήμης, που θυμούνται ακόμα και το δευτερόλεπτο που σημειώθηκε κάποιο γκολ, σε κάποιον αγώνα, πριν τριάντα χρόνια (ήταν, βλέπετε, πολύ σοβαρό γεγονός για τη μετέπειτα ζωή τους). Μήπως κάποια κινηματογραφική ταινία; κάποιο βιβλίο; ή έστω κάποιο τραγουδάκι τους αναφέρει;
Κατεβάζω ντροπιασμένος το κεφάλι μου.
Μου λέει και μου ξαναλέει τα ονόματα, μήπως και τα έχω ακούσει σε κάποια ιαχή των φιλάθλων
- Γ. Θεοχαρίδης,
- Χ. Γεωργίου,
- Α. Συμεών,
- Α. Παυλίδης,
- Σ. Ανανιάδης
Κατεβάζω ακόμα πιο ντροπιασμένος το κεφάλι μου.
Τότε εκείνη ανεβάζει το τόνο της φωνή της και ωρύεται: «Τι ηρωικότερο έχει να επιδείξει το Ελληνικό και το παγκόσμιο ποδόσφαιρο απ’ αυτούς τους ήρωες; Καλά οι ξένοι, αλλά τι θα πείραζε, όλες τις ελληνικές ομάδες, να αγωνιστούν για μία μόνο αγωνιστική, με ένα περιβραχιόνιο με το γράμμα Π»;Κατεβάζω και άλλο το κεφάλι μου.
Κάθε 19 Μαΐου, ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ποντίων, θα ξανάρθει η μάνα τρελή στους έρημους τους δρόμους και με τον αλαφροΐσκιωτο τρόπο της θα με ξαναρωτήσει: «γιατί κλαιν τα ματοπήγαδα;» και ακόμα δεν έχω βρει απάντηση.
Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2014
Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2014
Σάββατο 8 Φεβρουαρίου 2014
ΛΕΩΦΟΡΟΣ 1982
Ελλαδα μιας αλλης εποχης
Ελλαδα μιας αλλης εποχης, γηπεδικος φανατισμος και οπαδισμος μιας αλλης εποχης...
Μεχρι τα τελη της 10ετιας του 70, ο λαος του ΠΑΟΚ εκανε κερκιδα μεσα στη 13, των φανατικων μπρουκληδων χουλιγκανολαγων (σα να λεμε οτι οι φιλοξενουμενοι καθονται στην 4Α).
Στο βιντεο, ειναι η πρωτη φορα που μας εδωσαν ολοκληρο πεταλο αφου κατεβασαμε καραβανια (στο 0.30 φαινομαστε κι εμεις με την κλασικη Αγγλικη σημαια, σημα κατατεθεν της εποχης μας). Στο ημιχρονο προηγηθηκαμε 0-1 (γκολ του φονια θαρρω) και στην αναπαυλα περασε απο μπροστα μας ο Βαρδινογιαννης με την κερκιδα μας να παλλεται στους ρυθμους του ''Βαρδινογια-Βαρδινογιαννη π@@σταρα βαλε στον κ@λο τα λεφτα''. Ο καπετανιος σηκωσε τα δυο του δακτυλα, δειχνοντας μας ποσα θα φαμε. Κατα διαβολικη συμπτωση, στο Β μερος φαγαμε 2 με το διαιτητη να θυμιζει καμικαζι και χασαμε 2-1...
Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου 2014
Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου 2014
Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2014
Τρίτη 4 Φεβρουαρίου 2014
Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου 2014
Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2014
Σάββατο 1 Φεβρουαρίου 2014
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)